Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

ΕΝΟΧΗ.

 To παρακατω ποιημα το εχω αναρτησει και στο παρελθον
-οπως και το προηγουμενο-
αλλα ειχα κανει το λαθος να το χωρισω σε δυο μερη.
Εδω, το δημοσιευω οπως πρωτογραφτηκε.




Τον ειδα να μπαινει σε ενα παλιο κτηριο.
Σταθηκα απεναντι και περιμενα.
Οταν βγηκε,τον ακολουθησα. Μπηκα στο ιδιο λεωφορειο.
Κατα τη διαρκεια της διαδρομης, επιβεβαιωθηκα.
Οσο τον κοιτουσα,
οι εκφρασεις του, οι κινησεις του,
η ανησυχια του, ο εκνευρισμος του.
Δε μου εμοιαζε αλλα ηταν ιδιος με μενα.
Δε μου εμοιαζε αλλα ηταν εγω.
Αν μπορουσα να διαβασω τις σκεψεις του,
ημουν σιγουρος οτι ηταν σκεψεις που ειχα σκεφτει,
η προκειται να σκεφτω.
αν με ειχε προσεξει, θα ειχε αναστατωθει,
οπως εγω,
ισως το ενστικτο του να ταν πιο δυνατο,
γιατι ολοενα κ φαινοταν να εκνευριζοταν,
μα το λογο δε μπορουσε να αντιληφθει,
οπως εγω,
οχι σωσιας, οχι παιχνιδι του μυαλου,
οχι λουλουδια που ακουμπας σε ταφο συγγενη εχοντας τυψεις διοτι δε νιωθεις στεναχωρια,
κατι με καλει
κατι απροσδιοριστο
δεν εχει σχεση με το χρονο η με τη λογικη,
κατι με καλει,
κ εγω απλος παρατηρητης
μιας σιωπηλης κραυγης
που ανεβαινει σκαλοπατια
κ στο φως θελει να βγει,
τι ειδε εκει κατω, να φωναξει
κ στον κοσμο να το πει.
Κατεβηκε απ'το λεωφορειο.
Προχωρησε σε ενα Στενο.
Τον ακολουθησα, μα ειχε χαθει. Πρεπει να τον ξαναδω.

Το Χαος δεν εχει διακυμανσεις,
η Αληθεια δεν εχει εκφανσεις,
ενα λουλουδι χανει το αρωμα του αν το κοψεις,
πρεπει να μαθω,
να σηκωνομαι οταν πεφτω,
να υψωνομαι οταν απειλουμαι,
να ζητω αντι να εκλιπαρω,
να ψαχνω αντι να αρνουμαι.
Ποιος χαθηκε σε αυτο το στενο; Ηταν σωσιας;
ηταν παιχνιδι που εστησε το μυαλο;
ημουν κουρασμενος,
τοσες μερες αυπνος κ ταλαιπωρημενος,
καποιος νικησε τα ματια,
κυριευει πια το βλεμμα,
ισως βλεπω ο,τι βλεπει,
ισως βλεπω ο,τι θελει αυτος να βλεπω,
ηφαιστειο που εκδικειται για ολα αυτα τα χρονια
που οι ανθρωποι χτιζαν αφοβα χωρια στις παρυφες του
 η συνεννοηση,
η κατανοηση,
μια ρηξικελευθη ιδεα που αν δε την αντιμετωπισεις,
αν δε τη δαμασεις,
θα σε καταβροχθισει.
Κ ολα αλλαζουν
ακομα κ αυτα που δε πρεπει να αλλαξουν ποτε,
προσευχες παντα θα ακουγονται,
μα οι λεξεις θα ιδρωνουν ολο κ λιγοτερο,
θελουν τροπο καποιες λεξεις,
αν δε τις προφερεις σωστα,
αν δε τις νιωθεις,
αυτο που κουβαλουν,χανεται
νομιζεις οτι το εχεις,
μα αυτο ειναι νεκρο,
ποιος ηταν εδω κ τωρα πια δεν ειναι;
ποιος κρυφτηκε για παντα
μες στις δειλες χαραδρες
μες στις δειλες κρυψωνες,
ριψασπις,
ακινδυνος,
χλωμος,
ποιο ειναι το ονομα εκεινου που τοσο μισω;
ποιος γλυστρησε στις φυλλωσιες του Ισως
κ απτοητος συνεχισε για παντα να ξεφευγει
-διχως τιποτα να τον καταδιωκει-
για παντα να ξεφευγει
-διχως να εχει καπου να παει-
περιπλανηθηκε,
φοβηθηκε
μα εξακολουθει να γυρναει,

σα τραγουδι που μολυνθηκε απ'τα ιδια του τα λογια
σα γκρεμος που ζαλιστηκε απ'το ιδιο του το υψος,
σα δαιμονας που νικηθηκε απ'το ιδιο του το Μισος
-μα αγαπη δε τον αφηνει η ιδια η λαβα του να γινει-

επιστροφη
επιστροφη
επιστροφη
οταν καθε σκεψη ειναι επιστροφη,
μοιραιο ειναι ολοενα να απομακρυνεσαι απο παντου
οταν ποθεις κατι πολυ, ασυναισθητα το διωχνεις
κ δε το πραγματοποιεις,
οταν επιστροφη ειναι η καθε σου σκεψη,
καθε σκεψη ειναι αδεια.
Και νεκρη.

Για αυτο σταματα να ερμηνευεις τα σημαδια.
Δεν  ειναι αυτα που το δρομο θα σου δειξουν
κ αν ποθεις κατι,
μην το πεις σε κανεναν.
Γιατι αν το μαθουν,ποτε
δε θα σε αφησουν


Νιωθω οτι καποιος με παρακολουθει,
ποσο θα θελα σε αυτο το Στενο, να ειχα εξαφανιστει.
Μα τωρα,
κατι απειλητικο
βαζει φωτιες στα βηματα μου,
γενναει λυκους στη σκια μου,
κ αν τη μερα τους ακουω να ουρλιαζουν,
τη νυχτα
τους βλεπω να πλησιαζουν.
Και καθε στιγμη,νομιζω οτι ειναι η τελευταια
(Αργησα πολυ να φυγω)
Θεριευει η αυταπατη μου;
η κατι οντως δυσκολευει την ανασα μου;
(Αργησα πολυ να επιστρεψω)
Φοβαμαι αυτα που αισθανομαι
(Τωρα,δεν ειμαι πουθενα)
Τα αισθηματα μου,
οι σκεψεις μου,
με οδηγουν σε αυτο το Στενο
Ισως τον βρω εκει.
Αυτος μαλλον με παρακολουθει.
Μα αν αυτος ειμαι εγω,
γιατι τοσο με μισει;

(Ξανα σε αυτο το δωματιο,η φρικη -σα φλογα δυναμωνει-
καιγονται οι τοιχοι, τα πραγματα μου, το σωμα μου
καιγονται ολα κ οταν γινονται σταχτη,
ειμαι παλι εδω. Αθικτος. Και η φλογα δυναμωνει ξανα..)

Μεσα στη θλιψη αυτη,
καποτε ηταν υγρη κ τη ζωγραφιζα,
μα τα πινελα εχουν πια στεγνωσει,
τωρα αποκοσμη αυτη η θλιψη
με κανει αποκοσμο κ μενα,
οχι πια εξομολογησεις,
ενα τραγουδι ο αερας κουβαλαει
Θεε μου τα λογια του ποσο απαισια ειναι,
ενας γκρεμος κ το πουλι που δεν θελει να πεταει,
απειλειται η ζωη του
κ ομως πεφτει
πεφτει
πεφτει
κ ποτε του δε θα μπορεσει
να επιστρεψει,
στο σωμα που καποτε τον φιλοξενησε
εφυγε τωρα....προσπαθησε να μοιασει στα αστρα
μα εμοιασε στο χωμα,
προσπαθησε να γινει φως
μα εγινε καταπακτη,
τωρα στα σκαλοπατια που βαδιζει,
τιποτα τον δρομο του δεν οδηγει,
μοναχα ψευτικα σημαδια που τον παραπλανουν,
εφυγε,
μπορει κ να τον διωξανε,
ανθρωποι φρικτοι,
σκεψεις φρικτες
φλογες φρικτες που δωματια καινε
αναβιωνουνε παλιες στιγμες,
στιγμες που πρεπει να ξεχασει,
δεν ειναι οι δυσκολιες που σε γονατιζουν
αλλα τα λαθη που εκανες εσυ
-για αυτο ποτε δε θα ξεφυγω-

οχι εξιδανικευσεις
μα ουτε κ αναλαμπες
ο,τι βιβλιο κ αν ξεφυλλισω
δε θα ξαναβρω αστραπες.

Περιμενω κατι να λαμψει,
μα αυτο εκει πανω,
δεν ειναι ο ουρανος
αργοπεθαινω νεος
μα οχι απορημενος
αυτο που με εκδικηθηκε

ηταν ο ιδιος μου ο εαυτος.
     -
Ξαπλωνω μες στο Στενο. Πλησιαζουν. Ουρλιαζουν.
Περιμενω.
Ειναι η λυσσα τους μεγαλη.
Και ειμαι τοσο κουρασμενος


Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

Το Σκοταδι χαμογελασε θλιμμενα,
εστρεψε το βλεμμα στο βρεφος που μολις ειχε γεννηθει
κ ειπε

"Πριν γεννηθεις, ζουσες μαζι μου, με ζητουσες.
Οσο θα εισαι μικρος, θα με φοβασαι,
οσο μεγαλωνεις, θα συμφιλιωνεσαι μαζι μου,
κ λιγο πριν το τελος,
θα με ζητας ξανα"

Υπαρχουν πολλοι τροποι για να δειξουμε την απεχθεια
η τη λατρεια μας.
Μπορεις να μου βρεις εναν που να να συνδυαζει
κ τα δυο?
Το Σκοταδι σκεφτηκε κατι δυσαρεστο
(Συνηθως δε σκεφτοταν. Αισθανοταν)
Κ ειπε

"Μπορω να αγγιξω τα παντα,
ομως τιποτα δε μπορει να αγγιξει εμενα.
Σαν ηδονοβλεψιας,
ολοκληρωνομαι μεσα στη νυχτα
Μεσα στη νυχτα,
οταν τα παντα χανουν τη μορφη τους,
οταν τα παντα, μου μοιαζουν"

Καποιος ειπε οτι η ποιηση ειναι το καταφυγιο που φθονουμε,
καποιοι λατρεψαν τοσο τη νυχτα κ νυχτα γιναν οι ιδιοι.
Δεν ειμαι ο πρωτος που κανει αυτον τον παραλληλισμο.
Μα αφου βρεθηκες εδω διπλα μου,
τυχαια η απο επιλογη σου,
εισαι υποχρεωμενος να ακουσεις αυτα που λεω.

Το Σκοταδι σωπασε.
Ειναι καποιες στιγμες -οχι βεβαια πολλες-
που ακομα κ το Σκοταδι κλεινει τα ματια του
κ αναπαυεται.
(Ειναι αυτες οι στιγμες που ειμαστε πληρως ελευθεροι να κανουμε ο,τι θελουμε
γιατι κανεις -ουτε εκεινο- δε μας βλεπει,
αφημενοι πληρως στις διαστροφες μας,
στις στιγμιαιες Αληθειες μας,
στις πλανες που ομορφαινουν τις ζωες μας)

Το Σκοταδι ανοιξε τα ματια του.
Ειχε ξυπνησει απο ενα αμυδρο θορυβο.
Ενα Κοριτσι εγδερνε το σωμα του με ενα σκουριασμενο ξυραφι.
Οι πληγες ηταν τοσο βαθειες που σχεδον δεν ετρεχε αιμα
ουτε οργη
παρα αυτογνωσια
κι αποδοχη.
Το Κοριτσι εμοιαζε να ηδονιζεται
με αυτο που προξενουσε στον εαυτο της.
Λες και τα χερια αυτα ηταν ξενα χερια,
χερια που γνωριζουν πως να προσφερουν ηδονη
με ενα παραδοξο κι αυτοκαταστροφικο τροπο,
κρατωντας σκουριασμενα ξυραφια.

Το Σκοταδι ερεθιστηκε.
Τυλιξε το Κοριτσι απαλα,
μυρισε βανιλια κ οινοπνευμα, ξαφνικα,
κουλουριαστηκε αποτομα
και μπηκε μεσα της.
Το Κοριτσι δε καταλαβε τι συνεβαινε.
Το Σκοταδι ταξιδευε μεσα στις πληγες της
και σκεφτηκε οτι,
οσο κ να διαφερει η συσταση τους.
εκεινο κ καποιοι ανθρωποι (λιγοι για να ειμαστε ειλικρινεις)
ειχαν την ιδια καταγωγη,
προερχονταν απο την ιδια Μητρα.
Το Κοριτσι εκανε κ εκεινο (αραγε τυχαια?)
τις ιδιες σκεψεις.

Τι αλλο θα μπορουσε τοσο πολυ να μας ενωσει?

Ενα ερωτηματικο σχηματιστηκε στο χωμα,
απο το λιγο αιμα
που ειχε χυθει,
ο,τι κ να αισθανεσαι,
το Σκοταδι το εχει ηδη
αισθανθει

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Η ΑΕΝΑΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ (..ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ)


  Tο "ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ"
ειναι μια φραση του ψυχαναλυτη Ζακ Λακαν, η οποια αναφερεται στην αναλυτικη διαδικασια και περιγραφει την -λανθασμενη- εντυπωση του αναλυομενου οτι ο αναλυτης γνωριζει.
Γνωριζει ποιο ειναι το "προβλημα" του αναλυομενου, γνωριζει τον τροπο για να τον "θεραπευσει"
Αντιγραφω απο το βιβλιο του Ντυλαν Εβανς, "ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΛΑΚΑΝΙΚΗΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ"

"Η φραση εισαγεται απο τον Λακαν το 1961 για να καταδειξει την αυταπατη μιας αυτοσυνειδησης που ειναι διαφανης στον εαυτο της κατα την πραξη της του γνωριζειν. Η αυταπατη αυτη, η οποια γεννιεται στο σταδιο του καθρεπτη, αμφισβητειται απο την ψυχαναλυση. Η ψυχαναλυση καταδεικνυει οτι η ΓΝΩΣΗ δεν ειναι δυνατον να εντοπιστει σε καποιο συγκεκριμενο υποκειμενο αλλα ειναι, στην πραγματικοτητα, διυποκειμενικη.
Το 1964 ο Lacan εμπλεκει τη φραση στον ορισμο που δινει για τη ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ως την αποδοση γνωσης σε ενα υποκειμενο
" Απο τη στιγμη που καπου υπαρχει το υποκειμενο που υποτιθεται οτι γνωριζει...εχουμε να κανουμε με μεταβιβαση"..Ο ορισμος αυτος τονιζει οτι εκεινο που συνιστα την εναρξη της αναλυτικης διαδιακασιας ειναι μαλλον η υποθεση του αναλυομενου για ενα υποκειμενο που γνωριζει, παρα η γνωση την οποια κατεχει οντως ο αναλυτης.
Ο ορος "υποκειμενο που γνωριζει" δεν αναφερεται στον ιδιο τον αναλυτη, αλλα σε μια λειτουργια την οποια ενσαρκωνει ο αναλυτης στο πλαισιο της θεραπειας (............)
Με αλλα λογια, πιστευεται συχνα οτι ο αναλυτης γνωριζει το μυστικο νοημα των λεγομενων του αναλυομενου, τις σημασιες της ομιλιας τις οποιες ουτε ο ιδιος ο ομιλων δε γνωριζει(......)"





 Αυτη η αυταπατη του ανθρωπου που πηγαινει να ψυχαναλυθει, εχει ασυλληπτες επεκτασεις παντου στο πεδιο της ανθρωπινης πραγματικοτητας. Δεν ειναι αληθεια οτι απο την αρχη της εμφανισης του Ανθρωπου στη Γη, ο Ανθρωπος ειχε την αναγκη να πιστευει σε ενα "ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ -ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ- ΓΝΩΡΙΖΕΙ";
Τι αλλο ειναι οι Θρησκειες απο την επεκταση αυτης της Αναγκης;
(Αν και ειναι σφαλμα πρωθυστερο η παραπανω περιγραφη, γιατι η αναγκη του ψυχαναλυομενου ειναι ουσιαστικα η επεκταση αυτης της προαιωνιας αναγκης του Ανθρωπου)
Ο μεσος ανθρωπος δεν ειναι κατακτητης, δεν ειναι εξερευνητης κρυμμενων νοηματων η αχανων βασιλειων, δεν ειναι Μαρκο Πολο ,φιλοσοφος, φυσικος η μαθηματικος που ψαχνει να αποδειξει δυσεπιλυτα θεωρηματα.
Ο μεσος ανθρωπος εχει την αναγκη να ξερει οτι εκει εξω υπαρχει καποιος που γνωριζει αντι για αυτον, και ο ιδιος το μονο που εχει να κανει ειναι να τον ακουσει. Να ακουσει την αυθεντια να σκεπτεται αντι για αυτον, να ακουσει τον Βασιλια, τον Πρωθυπουργο η τον Υπουργο Οικονομικων το πως θα χαραχτει το μελλον της χωρας του.

Oπως λεει και ο Ζιζεκ, στο βιβλιο του ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ

"Σε αντιδιαστολη προς την αντιληψη οτι η περιεργεια ειναι εμφυτη στους ανθρωπους
-οτι ενδομυχα στον καθενα μας υπαρχει ενας wissentrieb, μια ορμη της γνωσης-
ο Ζακ Λακαν ισχυριζεται οτι η αυθορμητη σταση ενος ανθρωπινου οντος ειναι
"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ"
,μια θεμελιακη αντισταση εναντια
στην παραπανισια γνωση"


Δε ξερω αν θα προξενησει θετικη η αρνητικη εντυπωση αυτο που θα πω, αλλα τα παραπανω δεν ειναι και τοσο καταδικαστεα. Στη Ψυχαναλυση δεν ειναι σιγουρα καταδικαστεα γιατι αυτη η αυταπατη
-να το πω καλυτερα θεληση αυτοεξαπατησης-, βοηθαει να πετυχει η Μεταβιβαση, η οποια ειναι ενα απαραιτητο σταδιο της αναλυτικης διαδικασιας. Να το πω απλα, φανταστειτε καποιον που πηγαινει να ψυχαναλυθει κι εχει επιγνωση οτι ο ψυχαναλυτης του δε καταλαβαινει Χριστο για τη νευρωση του, για το τι ειναι αυτο που τον κατατρυχει. Αυτη ειναι η αληθεια, οτι οι ψυχαναλυτες δεν εχουν ιδεα για το τι συμβαινει στο μυαλο μας...ουσιαστικα, εμεις ειμαστε που θα "ανασυρουμε" με τη βοηθεια τους, το προβλημα απο το μυαλο μας (Και ειναι μια διαδικασια που απαιτει αρκετο καιρο)

Αλλα και εκτος Ψυχαναλυσης, ισχυει αυτο που εγραψα στη προ-προηγουμενη παραγραφο για τον μεσο ανθρωπο. Εχει την αναγκη να πιστευει οτι αυτος που του ρυθμιζει το Αυριο, γνωριζει κατι παραπανω απο αυτον. Κι αυτη η λειτουργια που εκτος του ψυχαναλυτη, ενσαρκωνει ο παπας της ενοριας, ο Βουλευτης, ο Πρωθυπουργος κλπ, ειναι απαραιτητη προυποθεση για την ομαλη λειτουργια της ιδιας της Κοινωνιας. Φανταστειτε τα παντα να τελουν υπο διαρκη αμφισβητηση και κανεις να μην εχει ιδεα για το που πορευομαστε, για το τι πρεπει να κανουμε, για το ποιοι ειμαστε και για το τι θελουμε.
Ολα αυτα ακουγονται ομορφα για ενα ανησυχο η εξεγερσιακο πνευμα αλλα η πραγματικοτητα ειναι πολυ πιο πεζη...
στη πραγματικοτητα, καποιοι παντα οδηγουν τα πραγματα κι εμεις οι υπολοιποι ευχομαστε οτι αυτος ο δρομος στον οποιο μας σερνουν, ειναι ο σωστος. Καποιοι οδηγουν και οι πολλοι ακολουθουν, αυτο δεν ειναι κακο..
(ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΜΕΧΡΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΦΕΝΤΕΣ ΚΙ ΟΔΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΑΠΑΡΧΑΙΩΜΕΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ)
 το κακο αρχιζει οταν οι πολλοι αντιλαμβανονται πως οι συγκεκριμενοι Οδηγητες δε μοιαζουν να λειτουργουν με βαση τα λαικα συμφεροντα,
αντιθετως αν μοιαζουν με κατι, ειναι περισσοτερο με τον Αυλητη του Παραμυθιου  που μας οδηγει  στο γκρεμο και στον θανατο.
Κι αυτη η συνειδητοποιηση φυσικα δεν ειναι κακια οταν πραγματι ισχυει, οπως σημερα, 
τι γινεται ομως οταν δεν υπαρχει το Επαναστατικο Υποκειμενο;
Οταν κοντρα σε ολα τα αποδεδειγμενα γεγονοτα, εξακολουθουμε να θελουμε να χορευουμε στους ρυθμους εκεινων που μεσα μας εχουμε καταλαβει οτι θελουν το κακο των πολλων προς οφελος των ολιγων; Κι εξακολουθουμε να το θελουμε γιατι ειμαστε πολυ αδυναμοι για να τους ανατρεψουμε;
Γιατι δε μπορουμε να απαλλαγουμε απο τη βαθεια ριζωμενη μεσα μας θεληση αυτοεξαπατησης για το
Υποκειμενο που υποτιθεται οτι Γνωριζει;
(Δηλαδη, το ΠΑΣΟΚ και τους υπολοιπους επιδοξους εθνοκαταστροφεις οπως η ΝΔ, το ΛΑΟΣ, Η Ντορα κλπ)

Το προβλημα εδω ειναι οτι σημερα οι περισσοτεροι εχουμε αντιληφθει πως το πραγματικο ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, δηλαδη οι "Αγορες", οι ρυθμιστικες αρχες, οι τραπεζιτες και οι γκουρου οικονομολογοι,
αυτοι δηλαδη που κινουν τους πολιτικους σαν μαριονετες,
δεν εχουν ουτε εκεινοι ιδεα για αυτο που συμβαινει. Η καλυτερα , γνωριζουν οτι το οικονομικο συστημα που υπηρετουν ειναι μια βομβα στα θεμελια της κοινωνιας που θα ανατινασσεται καθε τοσο αφηνοντας στο διαβα της νεκρους,
αλλα ακομα και την ιδια τους τη βομβα δε ξερουν πως να τη χειριστουν
για αυτο κι ενιοτε σκαει στα χερια τους, οπως με τα Στεγαστικα στην Αμερικη η με τη Lehmann Brothers. 
(Διαβαστε ενα συναρπαστικο αρθρο 

Και γιατι ειναι προβλημα απο τη στιγμη που αντιληφθηκαμε οτι οι Γκρηνσπαν και λοιποι Οικονομο-Γκουρου ειναι καραγκιοζηδες;
Διοτι εξακολουθουμε να ειμαστε μετεωροι, διοτι δεν εχουμε καμια διαθεση αντικαστασης τους, διοτι το μονο που θελουμε ειναι να γυρισει η Δυση στα επιπεδα διαβιωσης προ του 2008, διοτι ειμαστε σε διαρκη αρνηση οτι αυτο που επιθυμουμε ειναι ανεφικτο.
 
Και γιατι ολα τα παραπανω; Γιατι περπαταμε σαν υπνωτισμενοι στους δρομους, περιμενοντας απο..τον Βενιζελο να μας σωσει, γιατι οχι μονο εμεις, αλλα σε ολοκληρη την Ευρωπη οι λαοι εχουν περιοριστει σε ακινδυνες διαμαρτυριες ενω βλεπουν ξεκαθαρα πια οτι ετοιμαζεται η σφαγη τους για χαρη του Κεφαλαιου;
 


Ολα τα παραπανω, ουσιαστικα,  αποτελουν την εισαγωγη για αυτο που ηθελα απο την αρχη να γραψω.
Ειμαστε μετεωροι, νεκροζωντανοι και υπνωτισμενοι, αδυναμοι να παρουμε τη μοιρα μας στα χερια μας, γιατι στις μερες μας, το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ εχει μεταλλαχτει σε ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΝΙΩΘΕΙ.
ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ.
Μεταβιβασαμε τη Πιστη μας σε καποιους αλλους που την ενσαρκωναν, με αποτελεσμα ολα αυτα τα χρονια να πιστευουν εκεινοι αντι για εμας. Να πιστευουν και να δρουν.
Σημερα, με την εξαπλωση της Τηλεορασης, του Κινηματογραφου αλλα ακομα και του Διαδικτυου, η μεταβιβαση της Πιστης εξελιχτηκε σε μεταβιβαση ακομα και των ιδιων μας των συναισθηματων.
Ολες αυτες οι ΕΙΚΟΝΕΣ που βλεπουμε, οι τηλεοπτικοι αστερες, οι κινηματογραφικοι ηρωες, οι αναλυτες των γεγονοτων, οι μπλογκερς, οι δημοσιογραφοι, οι μουσικοι,
δε σκεφτονται μονο αντι για εμας, αλλα και νιωθουν αντι για εμας.
Παρατηρουμε εναν πολιτικο η δημοσιογραφο που συμπαθουμε, τον παρατηρουμε να εκρηγνυται και να τα χωνει στην αναλγητη Κυβερνηση, και γεμιζουμε απο ευχαριστηση που τους "τα εχωσε για τα καλα"
Παρατηρουμε τον Λαζοπουλο να γελοιοποιει τον Γιωργακη, "ΤΙ ΩΡΑΙΑ" σκεφτομαστε,
"ΡΟΜΠΑ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ" και πεφτουμε ικανοποιημενοι για υπνο.

Και το κακο συνεχιζεται..Παρατηρουμε ενα ωραιο κινηματογραφικο love story, με το ζευγαρι να περναει τα πανδεινα αλλα στο τελος να ενωνεται ευτυχισμενο, και γεμιζουμε ευτυχια κι εμεις, βλεποντας τους να απολαμβανουν τον ερωτα τους, αδειαζοντας απο συναισθηματα διχως να το καταλαβαινουμε. Πραγματικη ζωη, εικονικη ζωη, ειδησεις και κινηματογραφικα σεναρια μπερδευονται γλυκα στο μυαλο μας, κι εμεις, ταυτιζομαστε με τους ηρωες μας, ταυτιζομαστε ακαταπαυστα με αυτους για να νιωσουμε λιγο ηρωες κι εμεις,
εχοντας πεισει τους εαυτους μας οτι ηρωες δε προκειται να γινουμε ποτε.
Σε μια ΑΕΝΑΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ βυθιζεται η ζωη μας, ειναι σα να "καταφεραμε" επιτελους να μπουμε στον καθρεπτη του Αυτοθαυμασμου μας, σα να καταφεραμε να αλλαξαμε πλευρα
κι απο κει που ειμαστε, εχοντας τη ψευδαισθηση οτι δε μετακινηθηκαμε,
αγναντευουμε σα θεατες την Αλλη Πλευρα,
σαν παραμυθι και σαν αφηγηση,
μολο που ξεχναμε οτι πια αυτο που κοιταζουμε ειναι η η πραγματικη ζωη μας
οτι γιναμε Θεατες στη ζωη μας απο Δρωντες, δρωντες δεν ημασταν ποτε, γεννηθηκαμε θεατες, γεννηθηκαμε να παρατηρουμε ακαταπαυστα, 
κι εκει, στον γυαλινο κοσμο που παγιδευτηκαμε, η πραγματικη ζωη εκτυλισσεται,
με εμας οχι πρωταγωνιστες, ουτε καν δευτεραγωνιστες,
αλλα υπνωτισμενους κομπαρσους.

Υπνωτισμενα ζομπι που νανουριστηκαν απο τη Καπιταλιστικη Αφηγηση.
Πισω απο το τηλεοπτικο γυαλι, το Χολυγουντ, τα βιντεο γκεημς ,την μικρη οθονη και το σελιλοιντ, παρατηρουμε αυνανιστικα παραμυθια που μας αφαιρουν τη λιμπιντο, την ορμη, τη δημιουργια και τη καταστροφη. Μας αυνανιζουν και μας κοιμιζουν, μας χαιδευουν και μας υποκαθιστουν.
Μια ΑΕΝΑΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΗ καταντησε η ζωη μας. Καποιοι δε σκεφτονται απλως αντι για εμας,
καποιοι νιωθουν αντι για εμας
και το χειροτερο,
το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ειναι ενα Υποκειμενο που εμεις οι ιδιοι εχουμε επιλεξει. Γιατι, φτασαμε πια στο σημειο που βαριομαστε να το κανουμε.
Ακομα κι αυτη την υψιστη ανθρωπινη λειτουργια, τη μεταθεσαμε σε υπεργολαβους συναισθηματων.

Σοβαρα, πιστευει κανεις οτι λαος που βλεπει τηλεοραση τις ωρες του ελευθερου χρονου του,
λαος που παιζει video games, που εχει μεγαλωσει σκοτωνοντας κακους στις παιχνιδομηχανες του,
που παρακολουθει Κινηματογραφο και σερφαρει ολη μερα στο Διαδικτυο,
αυτος ο λαος μπορει να επαναστατησει;
( Κι εδω η αθεραπευτα αισιοδοξη φωνη μεσα μου κραυγαζει πως ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΗΣΕΙ)

Σαν επιλογο της αναρτησης, θα παραθεσω στιχους απο ενα ποιημα μου του 2003 ονοματι ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ.
Συγγνωμη προκαταβολικα για την αυτοαναφορικοτητα, αλλα νομιζω οτι κολλαει γαντι εδω.

......Θα κλεψω μιαν αντηχηση,
θα μιμηθω τα αγριμια,
θα καταβροχθισω τη καρδια της ΑΕΝΑΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
μες στην αεναη αναπαρασταση αντανακλαται οχι η ζωη μου αλλα η σκεψη μου,
αντηχουμενος
μιμουμενος
υποκρινομενος
η Αεναη Αναπαρασταση ειναι τα πραγματα που δεν εζησα
στην ως τωρα ζωη μου
ενω αποτυχημενα προσπαθουσα ακριβως αυτα τα πραγματα να ζησω........

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

REMEMBER, REMEMBER THE 5TH OF NOVEMBER



  Θες πραγματι να μαθεις ποιος ηταν;
Η ζητας κατι παραπανω απο ενα Ονομα;
Την ελπιδα οτι θα αντισταθουμε στο Προδιαγεγραμμενο;
Αν παψουμε να το αποκαλουμε ετσι, θα απωλεσει την ισχυ του;
Αν καταλαβουμε οτι δεν υπαρχει Προδιαγεγραμμενο,
θα μπορεσουμε να το ανατρεψουμε;

Ενας γερος κλεινει τα ματια
αποκαμωμενος
λιγο πριν το Τελος,
αναλογιζεται τα σφαλματα του
διχως να ξερει οτι το Παρελθον ειναι περισσοτερο ευμεταβλητο κι απο το Μελλον
-οταν εισαι αδυναμος και δε προσπαθεις-
διχως να ξερει οτι το Παρελθον ειναι εξισου αγνωστο με το Μελλον
-και η αγνοια γινεται Γνωση
και η Γνωση γινεται Αποδοχη
και η Αποδοχη γινεται Δυναμη
και η Δυναμη τον ωθει να κανει πραγματα περα απο τις δυναμεις του-,
μπορουμε να το αλλαξουμε
ακομα κι αν δεν αλλαξει
φτανει να αλλαξουμε εμεις,

γιατι ειμαστε υποτελεις
νομιζουμε οτι ειμαστε αρτιμελεις
και μενει στο Ονειρο αυτο που δε προσπαθησαμε ποτε
μια ματια στο Παραδοξο
κτηρια γκρεμιζονται
μα, ο,τι κακο εχει συμβει μεσα σε αυτα
παραμενει Αγερωχο και Παντοδυναμο,

ας αντικαταστησουμε
τον φοβο με τη Δυναμη
την αλαζονεια με τη Τρυφεροτητα
τη μαλθακοτητα με τη Πυγμη
τον εφησυχασμο με την Βια
το αγχος με τη Γαληνη
τη φρικη τον Κινδυνο
την αμαρτια με την Ανθρωπινη Φυση
(κ ας μη τη πουμε Βια,
ας τη πουμε Αναγκαιοτητα)
καποια θα τα ονομασουμε αλλιως
καποια θα εξακολουθησουν να μας βασανιζουν
καποια θα αποκτησουν περαιτερω ομορφα κι ασχημα νοηματα

ομως,

τα αστρα, οταν χορευουν,
δεν ειναι παρα ανθρωποι που εμαθαν να κανουν την Αγαπη
παντοτινη
να αντιστεκονται στον Χρονο,
                            στον Κρονο,
                            στα ψευτικα Ειδωλα,
δε χρειαζομαστε ειδωλα η εμβληματα
-μα εκεινος, θα μπορουσε να ειναι-.
δε χρειαζομαστε Ηρωες
-για την ακριβεια, τους εχουμε αναγκη-

κ αν Ηρωας γινεις κι εσυ,
μια ηλιολουστη μερα, διχως να αναρωτιεσαι για το καθε τι που αντικρυζεις,
οταν το καθε τι που αντικρυζεις θα ειναι Αγαπη,
κ θα εχει την ιδια ακριβως σημασια
θα ειναι χαμογελο, χαδι φιλικο, εναρμονιση
αυτο που αντικρυζεις, θα εισαι εσυ
κ αν κατι δε μπορει να εξευγενιστει
αυτο να ξερεις, δε μας αποθαρρυνει,
δεν ειμαστε εδω για να το εξωραισουμε,
ειμαστε εδω να το αγαπησουμε,
να δωσουμε μορφη ακομα και στο Ψεμμα αν χρειαστει
-γιατι οταν το Ψεμμα γινεται Λεπιδα και ο λαιμος που κοβει
ειναι ο λαιμος της Αληθειας
συχνα το αιμα αυτο
ειναι θαυματουργο
μια σταγονα μονο φτανει
να υπερβουμε και τα δυο-

και να φτασουμε περα απο το Ψεμμα ,την Αληθεια, το Ανεφικτο και το Εφικτο,
καπου αλλου
πουθενα
και παντου
ακροβατωντας ισως στην αρχη
οταν αυτο που αντικρυζεις θα ειναι
αγαπης Αφορμη
κ οχι Αναγεννησης
(Εφοσον, δε θα φοβασαι μηπως πεθανεις οταν θα εισαι νεκρος,
τοτε, μη φοβασαι να ζησεις, οσο θα εισαι ζωντανος)
δε χρειαζεται να ψαχνεις πως θα αναγεννηθεις
αρχισε να ψαχνεις πως μπορεις να μη "πεθανεις"
και μιλαω συμβολικα,
οταν τα Συμβολα δε θα ειναι κατι παραπανω απο εμας
οταν τα Συμβολα δε μας ξεπερνουν
τοτε κι εμεις θα ειμαστε ο καθενας ενα Συμβολο,
οσοι κι αν χαθουν η ξεχαστουν
αλλοι τοσοι θα μενουν εδω να το θυμιζουν
ειναι πολυ δυσκολο αλλα οχι ουτοπικο
σχεδον ακατορθωτο ομως οχι ανεφικτο

κι αν δε προσπαθεις
ολα θα φαινονται ανεφικτα
ακομα και τα μεγαλα κατορθωματα
θα μοιαζουν με πραγματα που οι ανθρωποι καποτε τα μπορουσαν μα οχι τωρα
αν καποτε ομως το μπορουσαμε, το μπορουμε και τωρα
αν ποτε δε το εχουμε κατορθωσει
δε σημαινει οτι ποτε δε θα το κατορθωσουμε
κι αν εχουμε αποτυχει
δε σημαινει οτι θα αποτυχαινουμε για παντα

κ η φωτια θα πνιξει τους Ουρανους
θα αγκαλιασει τους Ουρανους
θα αφηγηθει στα Αστρα την ιστορια μας
κ τα Αστρα θα Χορεψουν για ακομη μια φορα
θα θυμηθουν την Αληθεια τους,
θα θυμηθουν οτι ειναι φτιαγμενα απο Αγαπη κι απο Σαρκα
(καθε Σαρκα, οταν Αγαπαει, γινεται Αστρο)

κι εγω θα λαμψω
οταν συγχωρησω τους δολοφονους μου
οταν τους αγαπησω
διχως αυτο να σημαινει πως δε θα τους τιμωρησω
οταν αγαπησω τα Παντα
διχως να περιμενω να μου ανταποδωσουν την Αγαπη
(Γινεται μονο αν δε το απαιτεις)
κ ολα αυτα θα γινονται μαζι
γιγαντιαιο ανθρωπινο κυμα
στη γη, στον ουρανο, στη φωτια, στο νερο
οταν η Φωτια καταστρεψει οχι μονο Θρονους και Τυραννιες
αλλα κυριως τον φοβο μεσα μας
(Και γινει Δυναμη)
τοτε, στο Νερο θα οδηγηθουμε
στη Μητρα ξανα

κι οταν απο κει θα βγουμε,
για δευτερη φορα
τον κοσμο θα δουμε,
με αλλη ματια

(Κι ισως τοτε να μη το ονομασουμε Παραδοξο)
 



Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

TOP-20 ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΚΩΜΩΔΙΩΝ


  Αυτη η λιστα ειναι ακομα πιο υποκειμενικη απο τις υπολοιπες γιατι το γουστο μου στη κωμωδια ειναι αρκετα περιεργο! Απλα, αυτες ειναι οι ταινιες που με εχουν κανει να κλαιω απο το γελιο, η να τις βλεπω και να τις ξαναβλεπω σε στιγμες που ηθελα να ξεφυγω απο αρνητικες σκεψεις.
Το καλυτερο αντι-καταθλιπτικο -μετα απο τους δικους σου ανθρωπους-,
ειναι μια ξεκαρδιστικη κωμωδια!


20)    ΤHE ΚΟΠΑΝΟΙ

   

Αυτη ειναι η μοναδικη Ελληνικη της λιστας, σαν φορος τιμης στον απιστευτο εδω Κωνσταντινου που με εκανε να κυλιεμαι στο πατωμα απο τα γελία με αυτη την αναρχοσουρεαλιστικη ταινια του!



19)ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΖΕΝΤΛΕΜΑΝ           Φρανκ Οζ

http://www.imdb.com/title/tt0095031/


                       




18)  ΜΠΟΤΕΣ, ΣΠΙΡΟΥΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΥΤΕΣ ΣΕΛΛΕΣ      Μελ Μπρουκς

   http://www.imdb.com/title/tt0071230/







17)   TΗΕ PARTY          Μπλεηκ Εντουαρντς

               http://www.imdb.com/title/tt0063415/










16)   ZOOLANDER     Μπεν Στιλερ

http://www.imdb.com/title/tt0196229/






15) Ο ΗΛΙΘΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΗΛΙΘΙΟΣ    Πητερ Φαρελι & Μπομπ Φαρελι

http://www.imdb.com/title/tt0109686/




14) BLADES OF GLORY       Τζος Γκορντον, Ουιλ Σπεκ

http://www.imdb.com/title/tt0445934/







13)  SUPERBAD      Γκρεγκ Μοτολα

http://www.imdb.com/title/tt0829482/
  






12)   SPACEBALLS       Μελ Μπρουκς

http://www.imdb.com/title/tt0094012/







11)  PLANES, TRAINS AND AUTOMOBILES    Τζον Χιουζ


http://www.imdb.com/title/tt0093748/








 10) ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΓΕΥΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ
                                              Ρομπερτ Μουρ


http://www.imdb.com/title/tt0074937/








9) THE PINK PANTHER STRIKES AGAIN     Μπλεηκ Εντουαρντς

http://www.imdb.com/title/tt0075066/






8) ΤΡΕΛΗ, ΑΠΙΘΑΝΗ ΠΤΗΣΗ     Ντεηβιντ Ζουκερ, Tζιμ Αμπραμς


http://www.imdb.com/title/tt0080339/







7)  THE NAKED GUN    Ντεηβιντ Ζουκερ


http://www.imdb.com/title/tt0095705/






6)  ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΑΙΡΗ    Πητερ Φαρελι, Μπομπ Φαρελι

http://www.imdb.com/title/tt0129387/









5)   SCARY MOVIE 3      Ντεηβιντ Ζουκερ

http://www.imdb.com/title/tt0306047/








4) H ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑ    Μπλεηκ Εντουαρντς

http://www.imdb.com/title/tt0078163/





3)   STEP BROΤHERS    Aνταμ Μακευ

http://www.imdb.com/title/tt0838283/










2) AMERICAN PIE 2     Πωλ Γουεητζ, Κρις Γουεητζ

http://www.imdb.com/title/tt0163651/







1) FEAR AND LOATHING IN LAS VEGAS    Τερυ Γκιλιαμ

http://www.imdb.com/title/tt0120669/







(Aν και η τελευταια ταινια ειναι κατι πολυ παραπανω απο μια απλη κωμωδια..
..λιγα λογια για αυτην εχω γραψει εδω
50 αγαπημενες κινηματογραφικες ερμηνειες  )

33







                                     33


Speak to me in a language I can hear
Humour me before I have to go
Deep in thought I forgive everyone
As the cluttered streets greet me once again
I know I can't be late, supper's waiting on the table
Tomorrow's just an excuse away
So I pull my collar up and face the cold, on my own
The earth laughs beneath my heavy feet
At the blasphemy in my old jangly walk
Steeple guide me to my heart and home
The sun is out and up and down again
I know I'll make it, love can last forever
Graceful swans of never topple to the earth
[. From: http://www.elyrics.net/read/s/smashing-pumpkins-lyrics/thirty,,Three-lyrics.html .]
And you can make it last, forever you
You can make it last, forever you
And for a moment I lose myself
Wrapped up in the pleasures of the world
I've journeyed here and there and back again
But in the same old haunts I still find my friends
Mysteries not ready to reveal
Sympathies I'm ready to return
I'll make the effort, love can last forever
Graceful swans of never topple to the earth
Tomorrow's just an excuse
And you can make it last, forever you
You can make it last, forever you

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ΖΟΜΠΙ ΩΣ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ (Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΣΑΡΚΑ ΝΟΣΤΙΜΕΥΕΙ ΟΤΑΝ ΠΕΙΝΑΣ)





  Ο ανθρωπος ερμηνευει ακαταπαυστα. Ερμηνευει για να αντιληφθει τα πραγματα, διοτι η ερμηνεια προηγειται της αντιληψης: Αυτο που αντιμετωπιζουμε μπροστα μας, νιωθουμε την αναγκη να το ενταξουμε σε κουτακια που ηδη υπαρχουν στο μυαλο μας, σε πλαισια, σε κανονες, σε νορμες που εχουμε σχηματοποιησει απο την εμπειρια μας. Οταν η πραγματικοτητα (δηλαδη αυτο που βλεπουμε), συμφωνει με αυτο που ηδη ξερουμε, τοτε εκκρινεται και η αναλογη ντοπαμινη, προκαλωντας αισθηματα ευφοριας...ειναι οταν επιβεβαιωνομαστε σε κατι, και η χαρα του οτι ηδη το ξεραμε ειναι μεγαλη.
Στην αντιθετη περιπτωση, απλα αυτο που συμβαινει, απωθειται.
 Ωραιο ειναι να νομιζουμε οτι διδασκομαστε απο τα λαθη μας, ομως η αληθεια ειναι οτι σπανια γινεται αυτο. Συνηθως, δε μπορουμε να μαθουμε τιποτα περισσοτερο απο αυτο που ηδη γνωριζαμε..

Αλλα τα υπολοιπα, σε αλλη αναρτηση.


Ολα αυτα γραφτηκαν ως μια εισαγωγη για μια μικρη αναλυση που θελω να κανω πανω στις ταινιες τρομου. Συγκεκριμενα, για ενα παρακλαδι τους, τις ταινιες οπου πρωταγωνιστες ειναι τα Ζομπι, νεκροζωντανοι δηλαδη που δεν εχουν σχεση με τους "γοητευτικους" Βρυκολακες, αντιθετως, ειναι μουχλιασμενοι, σαπιοι, αιμοδιψη τερατα που κατασπαραζουν ο,τι σε ανθρωπο τυχει να βρουνε στον δρομο τους.

Γενικα, οι ταινιες τρομου, εχουν φανατικο κοινο για τον εξης πιστευω λογο: Επειδη προσφερουν ενα διωρο θεαμα που εκτος του οτι σε καθηλωνει με τους γρηγορους ρυθμους δρασης, σου παρεχει επιπλεον μια αποδραση απο τη πραγματικοτητα και τους πραγματικους κινδυνους της.
Οι ταινιες τρομου δεν ειναι..τρομακτικες. Δεν τις βλεπουμε για να τρομαξουμε, τις βλεπουμε για να κανουμε ενα διαλλειμμα απο τον πραγματικο τρομο. Τις βλεπουμε για να οριοθετησουμε τον εχθρο σε δρακουλες, ζομπι, λυκανθρωπους, δαιμονες, η ακομα και σε παρανοικους δολοφονους κατα συρροη, σε πραγματα που δεν υπαρχουν η και να υπαρχουν,
τουλαχιστον πιστευουμε οτι κατα 99% δε προκειται να συναντησουμε:)
Κ ειναι καθησυχαστικος αυτος ο τρομος απεναντι σε εναν ανυπαρκτο εχθρο.
Κι αυτη η τελετουργια εξορκισμου του ανυπαρκτου εχθρου-φοβου, απομακρυνει απο το μυαλο μας τους υπαρκτους εχθρους και φοβους.
Μια ταινια για εναν ναρκομανη που υποφερει, πχ το REQUIEM FOR A DREAM ειναι απειρως τρομακτικοτερη. Τρομακτικοτερη μπορει να ειναι και μια ταινια για ενα ζευγαρι μεσηλικων που χωριζει και καλειται να αντιμετωπισει πια τον κοσμο ο καθενας χωριστα, διχως τη προστατευτικη αγκαλια. Ποσο μαλλον οταν ο ενας πεθαινει, πχ στο ABOUT SCHMIDT, με το Νικολσον.
Η μια ταινια ακομα πιο ρεαλιστικη, που δειχνει τα υπαρκτα προβληματα ενος απολυμενου απο τη δουλεια του, και τη ντροπη που νιωθει απεναντι στην οικογενεια του, οπως το ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΩΡΑΡΙΟΥ.

Οι φανατικοι θαυμαστες ομως των ταινιων τρομου δε βλεπουν το Σινεμα ως ενα θεαμα στο οποιο συμμετεχουν και θελουν να προβληματιστουνε για οσα ηδη προβληματιζονται. Περισσοτερο το βλεπουν ως μια διωρη διαφυγη απο τη πραγματικοτητα, μια καποιου ειδους αλλοκοτη διασκεδαση, αλλοκοτη για οσους αντιπαθουν τις ταινιες τρομου, φυσιολογικοτατη για εκεινους.

Ενα παρακλαδι των ταινιων τρομου, ειναι και οι ταινιες με ζομπι.



Ο γκουρου και δημιουργος αυτων των ταινιων, ειναι ο Τζωρτζ Ρομερο. Στη κλασσικη ταινια του, THE NIGHT OF THE LIVING DEAD, ανθρωποφαγα ζομπι πολιορκουν τους κατοικους ενος σπιτιου,
και η καταληξη ειναι να τους κανουν ολους μια χαψια. Ο εκκεντρικος σκηνοθετης Ρομερο δεν επαψε να σκηνοθετει ταινιες αποκλειστικα με ζομπι, νομιζω οτι ειναι η μονιμη θεματολογια των ταινιων του!
ΤHE DAWN OF THE DEAD, THE DAY OF THE DEAD, LAND OF THE DEAD
(Μικρη διορθωση:Ψαχνοντας στο IMDB, ανακαλυψα οτι ο Ρομερο εχει σκηνοθετησει και ταινιες που δεν αφορουν Ζομπι, οπως το αρκετα καλο DARK HALF, βασισμενο σε μυθιστορημα του Στηβεν Κινγκ. Παρολα αυτα, οι περισσοτερες ταινιες του ακολουθουν την ιδια θεματικη και ακομα κι αυτες που δεν αφορουν ζομπι, παλι ταινιες τρομου ειναι)

Η υπαρξη των ζομπι οφειλεται -σε καποιες ταινιες- στη μολυνση του περιβαλλοντος και στο δηλητηριο που χυνουμε καθημερινα πανω στη Μητερα-Γη
(NIGHT OF THE LIVING DEAD, THE CRAZIES)
Περαν των οικολογικων ανησυχιων, συνηθως τα Ζομπι δεν ειναι παρα εκφανσεις του Κακου, πλασματα που γεννηθηκαν απο τις σκοτεινες Αβυσσους του Κακου, κι απειλουν να εξολοθρευσουν την ανθρωποτητα (πχ το πολυ καλο REC, η το DYLLAN DOG)
Αλλες φορες η παρουσια τους ειναι ανεξηγητη, απλα πεφτει η πρωτη δαγκωματια και μετα αρχιζει το σοου! Παντως, σε ολες ανεξαιρετως τις ταινιες, ακολουθειται σχεδον το ιδιο μοτιβο:
Η μολυνση μεταδιδεται αμεσα απο το δαγκωμα. Μοιαζει με τη λυσσα, ενα ζομπι σε δαγκωνει και μετα δεν υπαρχει γυρισμος. Ο,τι και να γινει, η κατασταση ειναι μη-αναστρεψιμη: Συντομα θα ψαχνεις κι εσυ για ανθρωπινη σαρκα. Εκτος να πεσουν πανω σου πολλα και σε κατασπαραξουν ολοσχερως, κατι που σαφως μοιαζει προτιμοτερο απο τη μετατροπη σου σε ενα καννιβαλικο πλασμα που εχει απωλεσει πληρως καθε τι ανθρωπινο πανω του, καθε ανθρωπινη υποσταση που πριν ειχε.
Απαξ και τα δοντια του χωθουν στη σαρκα σου, δεν υπαρχει διαφυγη.




Συνδεοντας λοιπον τη πρωτη φαινομενικα ασχετη παραγραφο με το θεμα των Ζομπι, εχω να πω οτι η μοναδικη ερμηνεια που ερχεται στο μυαλο μου, ειναι η εξης αλληγορια:
Κι αυτη η αλληγορια δεν ειναι τοσο η προφανης, η μετατροπη μας δηλαδη σε ενα ZOMBIE NATION,
υπνωτισμενα ζομπι  που χειραγωγουνται εχοντας απωλεσει πληρως την ενεργητικοτητα και τη πρωτοβουλια. Ζωντανοι νεκροι που δε σκεφτομαστε, που δεν αντιδρουμε, που δεν ανατρεπουμε
αυτη τη σαπια σαπιλα του Καθεστωτος, πιο σαπια κι απο τη νεκρη μας σαρκα.
Η αλληγορια ειναι αλλη. Ειναι η φτωχεια που μεταδιδεται ακαριαια κι οχι η λυσσα.
Ειναι η φτωχεια αυτη που μας καταδικαζει στον αλληλοκαννιβαλισμο, η εξαθλιωση,
η ραγδαια προλεταριοποιηση των πρωην μικροαστων και μεσαιων στρωματων που νομιζαν οτι ειχαν εξασφαλισει μια αξιοπρεπη η και μια πλουσια ζωη και τωρα βλεπουν τα σπιτικα και τις γειτονιες τους να μετατρεπονται σε σκηνικα βγαλμενα απο τις φρικτοτερες ταινιες τρομου.
Αλλα αυτο που μας μολυνε, αυτο που θα μας μετατρεψει σε αιμοδιψη τερατα που θα στραφουνε ο ενας στη σαρκα του αλλου για να τραφουνε,
δεν ειναι-προς το παρον- τουλαχιστον μια οικολογικη καταστροφη.
Δεν ειναι ουτε η οργη του Θεου
(Η τουλαχιστον, αυτο ειναι κατι που θα απεκλειαν οι μη θρησκευομενοι)

Ειναι η ανεξελεγκτη ταση του Κεφαλαιου να θρεφεται απο ζωντανη σαρκα, απο τον ιδρωτα και το αιμα των εργαζομενων, να τους καταπινει μεσα στην αχνιστη χοανη του Κερδους του,
κι οταν ξεμενει απο σαρκες ζωντανων εργατων, αρχιζει να τρωει τις δικες του,
ενας Ουροβορος Οφις, που κατασπαραζει στη λυσσα τα ιδια τα κομματια του εαυτου του
(ασθενεστεροι καπιταλιστες)
και μετα αντε παλι απο την αρχη
ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΕΔΩ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΖΟΜΠΙ: ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ

Ειναι λοιπον η φτωχεια που μεταδιδεται οχι μονο με το δαγκωμα
(Εδω μπορει να γινει και ο συμβολισμος οτι η φτωχεια θα μας αναγκασει στο τελος να τρωμε ο ενας τον αλλον), αλλα με τον αερα, με το νερο ,με την αναπνοη μας, με τα παντα
διοτι οταν αρχιζει η υφεση στην οικονομια και μαγαζια αρχιζουν να κλεινουν το ενα μετα το αλλο, τοτε παυουν να καταναλωνουν εκεινοι που μπορουν να επενδυσουν, ενω οι υπολοιποι παυουν να καταναλωνουν επειδη δε μπορουν. Και η παραγωγη τελειωνει, και ο τρομος αρχιζει, και μπαινει η Οικονομια μας σε ενα σπιραλ θανατου οπως ειχε προφητεψει πριν εναμιση περιπου χρονο, ο μεγας φιλελληνας και συνδαιτημονας του Καθεστωτος Πασοκ, Τζωρτζ Σορος.



ZOMBIE NATION που ελεγε και το παλιο τραγουδακι, ενα εθνος αποτελουμενο απο Ζομπι, που θα τρωει ο ενας τον αλλον, μεχρι να μη μεινει ανθρωπινη αξιοπρεπεια και υποσταση πουθενα.
Γιατι, τελικα, ακομα και στις ταινιες, τα πραγματικα θυματα ειναι τα ιδια τα ζομπι.
Δυστυχισμενες υπαρξεις που εχασαν καθε τι ανθρωπινο μεσα τους και περιφερονται αθλιοτερα κι απο ζωα στους δρομους των πρωην μεγαλουπολεων-νυν παραγκουπολεων
(Υστερα απο την ενσκηψασα καταστροφη), ψαχνοντας απεγνωσμενα για τροφη, ανικανα να επιτελεσουν ακομα και τις στοιχειωδεις ανθρωπινες λειτουργιες, λυσσασμενοι ο ενας απο τον αλλον
και ολοι μαζι να σερνουν το χορο της Καταστροφης,
εναν χορο που δε ξεκινησαν οι ιδιοι,
αλλα οι ιδιοι ειναι ανικανοι να σταματησουν,
ενα χορο Καταστροφης αλλα περισσοτερο, Αυτοκαταστροφης.

Κλεινω την αναρτηση με λιγα λογια για τη ταινια του Ρομερο, LAND OF THE DEAD,
μια αναφορα η οποια ελπιζω να δεσει λιγο περισσοτερο την αναρτηση.
Σε αυτη τη ταινια, η Καταστροφη εχει ηδη ερθει και τα Ζομπις (Φτωχεια) εχουν "κυριευσει" τον πλανητη. Αυτοι που καταφεραν να επιβιωσουν, δημιουργησαν μια Πολη-Οχυρο, εχοντας στησει μια περιμετρο η οποια τους προστατευει απο τα Ζομπι που απεγνωσμενα θελουν να εισβαλλουν μεσα εκει για να "τραφουν"
Σε αυτη τη Πολη, κανει κουμαντο ο Ντενις Χοπερ, που υποδυεται εναν μεγιστανα- Αφεντικο, που ουσιαστικα του ανηκει η Πολη, του ανηκουν τα παντα μεσα σε αυτην. Οι ανθρωποι μεσα εκει ουσιααστικα ειναι δουλοι του, ομως ειναι κατι που αποδεχονται αδιαμαρτυρητα, γιατι τουλαχιστον εκει παραμενουν "προστατευμενοι" απο τα αιμοδιψη Ζομπι.
Η απελπισια ομως κανει τα Ζομπι (εδω ειναι περισσοτερο ανθρωπινα απο ποτε, μαλιστα εχουν καταφερει και μια υποτυπωδη "αυτοργανωση"!)
να βρουν τελικα τροπους να εισβαλλουν στη Πολη. μια Πολη που αδιαφορει για το Χαος που υπαρχει απεξω και νομιζει οτι μπορει να προστατευτει -απο την Απελπισια που βασιλευει εκει εξω-
με συρματοπλεγματα και τειχη.
Και αυτοι που νομιζαν οτι τους προστατευουν τα συνορα και οι ντοπιου πλουτοκρατες-εξουσιαστες, ανακαλυπτουν με τον πλεον επωδυνο τροπο οτι ενας ειναι ο Θεος, τουλαχιστον στο υλικο Συμπαν
και αυτον καποτε θα προσκυνησουμε ολοι θελοντας και μη..
..κι αυτος ο Θεος λεγεται Αναγκη..
(Φανερες εδω οι αναφορες και οι επιρροες απο τη ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
του Εντγκαρ Αλαν Ποε.)







Ισως δυστυχως κι αυτη να ειναι η μοναδικη ελπιδα, και λεω δυστυχως γιατι δε πιστευω στο Χαος αλλα στη συντεταγμενη Ανατροπη.

Ισως δηλαδη η μονη ελπιδα να ειναι το Χαος και η  Καταστροφη.
Να μη μεινει τιποτα ορθιο απο αυτη τη σαπια σαπιλα.
Να κατασπαραξουμε ο ενας τον αλλον, και ολοι μαζι τους πρωτεργατες της Σαπιλας,
και υστερα απο τα συντριμμια να φτιαξουμε τον κοσμο ξανα απο την Αρχη.
Το ιδανικοτερο εδω βεβαια θα ηταν να αποφυγουμε το πρωτο σκελος, δηλαδη το "ο ενας τον αλλον"
μακαρι δηλαδη, αλλα δεν το πολυβλεπω.
Φοβαμαι δηλαδη πως οταν "μολυνθουμε" απο τη φτωχεια και την εξαθλιωση,
η "ανθρωπινη σαρκα" -σε ενα μεταφορικο προς το παρον επιπεδο-
θα μας φαινεται νοστιμοτερη..

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΕΙΣ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ: ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Απο το βιβλιο της Νανσυ ΜακΟυιλιαμς, ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, σε μεταφραση της Αντωνιας Καραμπετσου.


   


                       ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΗ


Η αμυνα της εκλογικευσης ειναι τοσο οικεια ωστε δε χρειαζεται ιδιαιτερη επεξηγηση. Προκειται για εναν ορο ο οποιος στον καθημερινο λογο χρησιμοποιειται με την ιδια σημασια που εχει και στα ψυχαναλυτικα συγγραμματα. Επιπλεον αποτελει κι ενα φαινομενο το οποιο οι περισσοτεροι απο εμας θεωρουν διασκεδαστικο, τουλάχιστον οταν το συνανταμε στους αλλους. "Ειναι τοσο βολικο να ειμαστε λογικα οντα", σχολιασε ο Benjamin Franklin, "απο τη στιγμη που μπορει κανεις να βρει η να κατασκευασει ενα λογο για ο,τιδηποτε εχει στο νου" (στο K. Silverman, 1986, σελ.39)
Επιστρατευουμε την εκλογικευση ειτε οταν δε καταφερνουμε να αποκτησουμε κατι που επιθυμουσαμε και αποφασιζουμε αναδρομικα οτι τελικα δεν το επιθυμουσαμε και τοσο πολυ
(μερικες  φορες η διεργασια αυτη ονομαζεται "εκλογικευση των ξινων σταφιλιων", συμφωνα με τον μυθο του Αισωπου για την αλεπου και τα σταφιλια), ειτε οταν κατι κακο εχει ηδη συμβει και εκ των υστερων αποφασιζουμε οτι τελικα αυτο δεν ηταν και τοσο κακο ("η εκλογικευση του γλυκου λεμονιου΄¨)
Ενα παραδειγμα του πρωτου τυπου εκλογικευσης ειναι το συμπερασμα οτι μια συγκεκριμενη κατοικια. το οικονομικο κοστος της οποιας ειναι πολυ υψηλο, ουτως η αλλως ειναι πολυ μεγαλη για εμας..ενα παραδειγμα του δευτερου τυπου αποτελει η πανανθρωπινα γνωστη εκλογικευση εκεινων που δινουν εμφαση στη μαθηση απο ενα παθημα
"Τουλαχιστον μαθαμε κατι απο αυτο"

Οσο πιο ευφυες και δημιουργικο ειναι ενα ατομο, τοσο το πιθανοτερο ειναι να κανει καλες εκλογικευσεις. Η αμυνα αυτη λειτουργει εποικοδομητικα οταν επιτρεπει στο ατομο να επιτυχει με τη λιγοτερη μνησικακια το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα σε μια δυσκολη κατασταση. Απο την αλλη πλευρα, ομως, ενα βασικο μειονεκτημα ειναι η δυνατοτητα εκλογικευσης των παντων. Οι ανθρωποι σπανιως παραδεχονται οτι προβαινουν σε μια συγκεκριμενη πραξη μονο και μονο επειδη τους κανει να αισθανονται καλα. συνηθως προτιμουν να επινοουν καλες δικαιολογιες για αυτες τις πραξεις.
Ετσι, για παραδειγμα, ο γονιος που χτυπα το παιδι εκλογικευει την επιθετικοτητα του προφασιζομενος οτι το κανει "για το καλο του". Ο θεραπευτης που αυξανει συνεχως το υψος της αμοιβης του εκλογικευει την αποφαση του λεγοντας οτι η αυξηση της πληρωμης θα κανει καλο στην αυτοεκτιμηση του πελατη του. Το ατομο που βρισκεται διαρκως σε διαιτα εκλογικευει τη ματαιοδοξια του χρησιμοποιωντας ως προφαση την υγεια του.



                                               ΗΘΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Η ηθικοποιηση συνδεεται στενα με την εκλογικευση. Στην εκλογικευση το ατομο αναζητα σε ασυνειδητο επιπεδο λογικες αιτιες για τις πραξεις του. Στην ηθικοποιηση αναζητα τροπους προκειμενου να αισθανθει οτι εχει καθηκον να ακολουθησει μια συγκεκριμενη πορεια.
Η εκλογικευση προσφερει λογικες αιτιες σε αυτο που το ατομο ηδη επιθυμει. Η ηθικοποιηση τοποθετει την επιθυμια στη σφαιρα της ηθικης υποχρεωσης. Στην εκλογικευση το ατομο θα μιλησει για τη "μαθησιακη εμπειρια" την οποια αποκομισε απο καποια απογοητευση που βιωσε, ενω στην ηθικοποιηση θα επιμεινει οτι η απογοητευση "χαλυβδωσε το χαρακτηρα του".

Το γεγονος οτι μεσω της ηθικοποιησης το ατομο φτανει στην αυτοδικαιωση  εχει συντελεσει ωστε καποιοι να τη θεωρουν διασκεδαστικη και καποιοι αλλοι ακαθοριστα δυσαρεστη. Και αυτο, παροτι σε συγκεκριμενες πολιτικες και κοινωνικες περιστασεις οι ηγετες που εκμεταλλευονται την επιθυμια των ψηφοφορων τους να αισθανονται ηθικα ανωτεροι μπορουν να επιφερουν μαζικη ηθικοποιηση, και μαλιστα τοσο ευκολα ωστε το κοινο τους ουτε καν να το αντιληφθει. Η πεποιθηση των αποικιοκρατων οτι μετεδιδαν εναν ανωτερο πολιτισμο στους ανθρωπους που λεηλατουσαν αποτελει ενα καλο παραδειγμα ηθικοποιησης. Ο Χιτλερ μπορουσε να ικανοποιει τις δολοφονικες φαντασιωσεις του πειθοντας εναν εκπληκτικο αριθμο οπαδων του οτι η εξαλειψη των Εβραιων, των ομοφυλοφιλων και των τσιγγανων ηταν απαραιτητη για την ηθικη και πνευματικη βελτιωση της ανθρωπινης φυλης.
Η Ισπανικη Ιερα Εξεταση ηταν μια αλλη κοινωνικη οργανωση που χρησιμοποιουσε την ηθικοποιηση της επιθετικοτητας, της απληστιας και της επιθυμιας για παντοδυναμια.

Σε καθημερινο επιπεδο, οι περισσοτεροι απο εμας εχουμε συναντησει καποιον που βασιζει τη σκληρη κριτικη προς εναν υφισταμενο του στην αποψη οτι ειναι καθηκον του εποπτη να ειναι ειλικρινης με τα παραπτωματα του εργαζομενου. Στην υποστηριξη διδακτορικων διατριβων υπαρχουν επιθετικοι εξεταστες που διατυπωνουν σχολια τυπου "Η ΣΚΛΗΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΙΤΗΤΗ"
Μια φιλη μου, διακοσμητρια εσωτερικων χωρων, ηθικοποιουσε τη ματαιοδοξια που κρυβοταν πισω απο την αποφαση της να κανει πλαστικη προσωπου ισχυριζομενη οτι ηταν υποχρεωμενη να εχει ενα ελκυστικο παρουσιαστικο για τους πελατες της. Η Bette Davis δηλωσε οτι στη διαρκεια του Β' Παγκοσμιου Πολεμου ειχε βιωσει μια συγκρουση για το αν θα συνεχιζε την καλλιτεχνικη της καριερα, καταφερε ομως να επιλυσει την αμφιθυμια της ως εξης:
"Στη συνεχεια ομως σκεφτηκα οτι αυτο ακριβως επιθυμουσε ο εχθρος-να καταστρεψει και να παραλυσει την Αμερικη. Ετσι λοιπον, αποφασισα να συνεχισω να εργαζομαι".
(Στο Sorel, 1991)

H ηθικοποιηση μπορει να γινει αντιληπτη ως μια εξελικτικα προηγμενη εκδοχη της διχοτομησης.
Αν και εγω δε τη εχω συναντησει με αυτον τον τροπο στην ψυχαναλυτικη βιβλιογραφια, μπορω να καταλαβω οτι μια ταση για ηθικοποιηση μπορει να ειναι ενα φυσιολογικο μεταγενεστερο σταδιο της πρωτογονης διακρισης καλου-κακου. Ενω η διχοτομηση συντελειται φυσιολογικα σε ενα παιδι προτου επιτευχθει η δημιουργια ενος συνθετου εαυτου που εχει την ικανοτητα να βιωνει αμφιθυμια, η ηθικοποιηση αντιμετωπιζει τα αναμικτα συναισθηματα καταφευγοντας σε καποια ηθικη αρχη.
Απο την ηθικοποιηση μπορει κανεις να συμπερανει τη λειτουργια ενος ΥπερΕγω το οποιο ειναι συνηθως αυστηρο και τιμωρητικο.

Η ηθικοποιηση συνιστα μια κεντρικης σημασιας αμυνα σε ατομα με οργανωση του χαρακτηρα που οι αναλυτρες αποκαλουν ηθικο μαζοχισμο. (Reik, 1941). Εχει επισης παρατηρηθει οτι και ορισμενοι ιδεοψυχαναγκαστικοι ασθενεις καταφευγουν σε αυτη την αμυνα. Στην ψυχοθεραπεια, αυτα τα ατομα αποτελουν προκληση για τους ψυχοθεραπευτες. Ο θεραπευτης μπορει να διαπιστωσει οτι οποτε προχωρα σε κατα προσωπο αντιμετωπιση των αυτουποτιμητικων στασεων η συμπεριφορων αυτων των ασθενων, θεωρειται ανηθικος, επειδη οι αξιες του δε συμφωνουν με τις δικες τους.
Ενας ιδεοψυχαναγκαστικος ασθενης μου, ο οποιος βρισκοταμ στο νευρωτικο ακρο του μεταιχμιακου φασματος, μου ζητουσε επιμονα να καταδικασω για ηθικους λογους το συχνο ψυχαναγκαστικο αυνανισμο του, με την ελπιδα οτι θα κατορθωνε να επιλυσει τη συγκρουση του σε αυτο το θεμα.
"Πως θα αισθανοσουν εαν ελεγα οτι κατα τη γνωμη μου αυτη η συμπεριφορα εμποδιζει τη δημιουργια σχεσεων με το αλλο φυλο;" τον ρωτησα.
"Θα αισθανομουν βαθια ντροπιασμενος και οτι μου κανετε κριτικη Θα ηθελα να ανοιξει η γη και να με καταπιει" απαντησε.
"Πως θα αισθανοσασταν εαν ελεγα οτι, βασει της καταπιεσης που βιωσατε στο παρελθον, ειναι επιτευγμα το οτι βρηκατε καποιον τροπο σεξουαλικης ικανοποιησης, και υποστηριζα πως ο αυνανισμος αντιπροσωπευει μαι προοδευτικη ταση στη σεξουαλικη σας εξελιξη;" τον ρωτησα.
"Θα σκεφτομουν οτι ειστε διεφθαρμενη", ανταπαντησε.

Η ηθικοποιηση επομενως ως αμυντικη διεργασια φανερωνει οτι, ακομη και αν μια δεδομενη αμυνα μπορει να θεωρηθει ενας "ωριμος μηχανισμος" ειναι δυνατον να αποδειχτει εκνευριστικα απροσπελαστη στη θεραπευτικη επιδραση. Η εργασια με καποιον ασθενη που βρισκεται στο νευρωτικο φασμα, του οποιου ο χαρακτηρας καθοριζεται απο τη χρονια, ανελαστικη χρηση μιας συγκεκριμενης αμυντικης στρατηγικης, μπορει να ειναι τοσο κοπιωδης οσο και η εργασια με ολοφανερα ψυχωτικους ασθενεις.

Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΟΓΚΡΙΝΙΑΡΗΔΕΣ ΤΟΥ ΜΑΠΕΤ ΣΟΟΥ.




Δεν εχω ενημερωθει για το τι ακριβως συνεβη στην Αγγλια αυτες τις μερες, κατι ψιλα μονο απο τα χουντοκαναλα, τα οποια προφανως δε μπορεις να εμπιστευτεις ουτε για να μαθεις τι ωρα ειναι.
Λιγα πραγματα αλλωστε μπορουν να σε αγχωσουν και να σε προβληματισουν οταν λουζεσαι στο φως του Αιγαιου και τσαλαβουτας στα νερα του, εκεινη την ωρα ειναι λες και δεν υπαρχουν προβληματα, λες και δεν υπαρχουν καθεστωτα-τσιρακια των Αγορων, λες και τιποτα δεν εχει αλλαξει στη παγκοσμια Οικονομια απο το 2008, λες και ο χρονος εχει παγωσει σε μια στιγμη και ολα επαναλαμβανονται γλυκα, διχως να σε κουραζουν.
Ναρκωτικο λοιπον ο ηλιος του Αιγαιου και η θαλασσα του, και σα ναρκωτικο, μοιραια αντιμετωπιζεις και τις αρνητικες συνεπειες οταν τελειωνει η επιδραση του,
ναι, ολα τα παραπανω υπαρχουν,
οχι, ο χρονος δεν εχει παγωσει σε μια ηλιοπλημμυριστη στιγμη, τρεχει, τρεχει αμειλικτα και τρεχει εις βαρος των λαικων συμφεροντων.

Και θα συνεχισει να τρεχει εις βαρος των λαικων συμφεροντων οσο η αντιδραση των λαων στα σχεδια των επικυριαρχων πραγματωνεται με τον τροπο που πραγματωθηκε αυτες τις μερες στην Αγγλια.
Καθε επανασταση προφανως εμπεριεχει και πλιατσικο και παραλογισμο και ωμη-παραλογη βια και καταστροφες και παραπλευρες απωλειες και εκτονωση της δικαιολογημενης οργης των περιθωριοποιημενων κι αποκλεισμενων,
αλλα δεν ειναι μονο αυτο.
Γιατι οταν ειναι μονο αυτο, δεν υπαρχει επαναστατικο υποκειμενο, παρα το Πλιατσικολογικο Υποκειμενο. Το οποιο δε το νοιαζει να Ανατρεψει, το νοιαζει μονο να καταστρεψει.
Η ορμη ομως της Καταστροφης ουσιαστικα ειναι ορμη Αυτοκαταστροφης,
ειναι το τελευταιο ξεσπασμα του Ανθρωπου της Πομπηιας, ο οποιος βλεπει τη λαβα των Αγορων να τον πλησιαζει για να τον κατακαψει, κι εκεινος, αντι να ορθωσει καποια προστατευτικα τειχη, η εστω να τη κανει γρηγορα απο την Πομπηια,
με αγρια χαρα καταστρεφει τα παντα γυρω του για να εχει την τυφλη ικανοποιηση οτι τελικα η Πολη καηκε απο αυτον και οχι απο τη Λαβα.






Νομιζει οτι καταστρεφει τον κοσμο που του φερθηκε αδικα,

ενω ουσιαστικα καταστρεφει τον εαυτο του και δινει τη λαβη στους γλοιωδεις Καμερον αυτου του κοσμου να προχωρησουν στα σχεδια τους, να κατεβασουν τον στρατο στους δρομους και να του στερησουν ακομα και τα τελευταια ψηγματα ατομικων δικαιωματων κι ελευθεριων που του εχουν απομεινει.
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231123651

Eιδα μαλιστα ενα βιντεο ενος Βρετανου να ουρλιαζει οτι πρεπει να κατεβει ο στρατος στους δρομους για να αντιμετωπισει τους ταραξιες, και θυμηθηκα μια αναρτηση που εγραψα προ λιγων εβδομαδων
http://celinathens.blogspot.com/2011/07/blog-post_05.html
τολμω να τη χαρακτηρισω προφητικη γιατι καπως ετσι βλεπω να γινονται τα πραγματα, η τουλαχιστον αυτο ειναι ενα σεναριο το οποιο συγκεντρωνει πολλες πιθανοτητες.
Και το σεναριο ειναι απλο: Τα Καθεστωτα της Δυσης, βλεποντας οτι η κατασταση δεν αντιμετωπιζεται πια με  αστικη δημοκρατια, θα εφαρμοσουν ενα απο τα διδυμα αδερφακια της
(η ξαδερφακια της, αν προτιματε)
την στρατιωτικη δικτατορια. Επισημοποιηση της αναστολης συνταγματικων αρθρων διασφαλιστικων υποτιθεται ορισμενων ελευθεριων, εγκαταλειψη των (πρωην και νυν) μεσοαστων στις οργισμενες διαθεσεις των αποκλεισμενων κι εξαθλιωμενων, τυφλη οργη, χαος, βια και πολλες προβοκατσιες,
ετσι μια μερα, θα δει ο μικρομεσοαστος τα τανκς στους δρομους και οχι μονο δε θα διαμαρτυρηθει αλλα θα σκασει κι ενα ολοφωτιστο χαμογελο ολο τρελα στο Καθεστως
"ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΩΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΟΣΥΜΜΟΡΙΤΟΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ!
ΑΝ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ, ΚΑΝΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 8, ΓΙΑΤΙ ΒΑΡΕΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΚΑΤΟΦΑΤΣΕΣ ΝΑ ΛΕΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΑΣ
-ΜΑ, ΕΤΣΙ ΔΕ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ!
-ΟΥΠΣ, WE DID IT AGAIN, ΤΗ ΠΑΤΗΣΑΜΕ!"

Ετσι κι αλλιως η νεοφιλελευθερη χουντα των αγορων εφαρμοζεται καλυτερα στα Πινοτσετικα Καθεστωτα, οπως εγραψε και η Κλαιν. Κι αυτα θα γινουν,
οσο θα εκλειπει η διαθεση ανατροπης του πολιτικοοικονομικου συστηματος,
οσο η οργη θα μενει τυφλη,
και κυριως οσο θα εκλειπει η διαθεση αντικαταστασης αυτου του πολιτικοικονομικου συστηματος με ενα αλλο συστημα, που θα προαγει την Ισοτητα και την ολοκληρωτικη εξοντωση της Πλουτοκρατιας +των υπηρετων της,
..τοτε θα επικρατησει ο Μηδενισμος, και ο Μηδενισμος το μονο που μπορει να συνεπιφερει ειναι κατι ακομα χειροτερο απο αυτο που υπαρχει τωρα.

Ετσι λοιπον, τα επεισοδια στην Αγγλια, νομιζω οτι δεν ειναι παρα ακομα ενα passage a l'acte,
οπως χαρακτηρισε ο Σλαβοι Ζιζεκ τα επεισοδια στα προαστια του Παρισιου πριν λιγα χρονια.
Σημαινουν κατι; Οχι. Δε σημαινουν τιποτα.
Θα μπορουσα να αντιγραψω αυτην εδω τη παλιοτερη αναρτηση μου
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΔΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ
διχως να προσθεσω ουτε λεξη. Καπως ετσι εχουν τα πραγματα, καπως ετσι θα γινουν και στο μελλον.
Ο λογος που θα καταστρεφεται η βιτρινα του ATTICA, δε θα ειναι για να δειξουμε την αντιθεση μας σε τετοια πολυκαταστηματα-συμβολα του απανθρωπου συστηματος που προαγει την αλληλοεξοντωση και την υποταγη,
ο λογος που θα καταστρεφεται η βιτρινα θα ειναι για να βουτηξουμε το Αρμανι κουστουμακι που δε μπορουμε να αγορασουμε.
Δεν ισχυριζομαι φυσικα οτι ολοι οσοι βγηκαν στους δρομους της Αγγλιας να διαμαρτυρηθουν ειναι πλιατσικολογοι, υπαρχουν πυρηνες αντιστασης, υπαρχουν Ιδεολογοι, αγωνιστες, ανθρωποι που σιχαθηκαν τον καπιταλισμο και τα καθεστωτα της Δυσης και εδωσαν ενα μηνυμα, οτι δε θα παραδοθουν ετσι ευκολα στους Καμερον αυτου του κοσμου.
Προφανως αυτοι οι ανθρωποι αποτελουν ελπιδα για το Δυτικο κοσμο πολυ περισσοτερο απο τυπους, που απο την ασφαλεια του καναπε κρινουν τους παντες και τα παντα, στραβομουτσουνιαζουν, γκρινιαζουν και δεν εχουν συγκρουστει με το Καθεστως παρα μονο στις οθονες.
Αλλωστε αυτοι οι ανθρωποι πιθανον να μην ειχαν ουτε αυτα τα 400-500 ευρω για να πανε να απολαυσουν λιγες μερες ηλιου και θαλασσας στο Αιγαιο η οπουδηποτε αλλου.

Προφανως η Ανατροπη του Συστηματος δε θα γινει απο ευνουχισμενους καναπεδατους,
ουτε απο ανθρωπους που εμφορουνται απο νοοτροπια αντιστοιχη των γερογκρινιαρηδων δικαστων του Μαπετ Σοου, που το ενα τους ξυνιζει κ το αλλο τους βρωμαει, που περισσοτερο κρινουν παρα ενεργουν.



Αλλα, δε θα γινει ουτε απο το Πλιατσικολογικο Υποκειμενο. Παρα απο το Επαναστατικο Υποκειμενο, που θα ειναι ενας συγκερασμος των παραπανω.

Μεταξυ μας τωρα,
ακομα αναζητειται.

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

WHEN THE CROWDS ARE GONE




Θα τα πουμε σε λιγες μερες ξανα. Αναρτω το αγαπημενο μου τραγουδι ολων των εποχων
(μαζι με σπεσιαλ μεταφραση:)
για συντροφια.
Τα λεμε.

http://www.youtube.com/watch?v=mv82_BvKjw0&ob=av2e




I don¹t know where the years have gone
Memories can only last so long
Like faded photographs, forgotten songs
And the things I never knew
When the skin is thin, the heart shows through
Please believe me what I tell you is true
Where¹s the light, turn then on again
One more night to believe and then
Another note for my requiem
A memory to carry on
The story¹s over when the crowds are gone
All my friends have been crucified
They made life a long suicide true
Guess we never figured out the rules
But I¹m still alive and my fingers feel
I¹m gonna play on till the final reel¹s through
And read the credits from a different view
Where¹s the lights, turn them on again
One more night to believe and then
Another note for my requiem
A memory to carry on
The story¹s over when the crowds are gone
When the crowds are gone
And I¹m all alone
Playing a final song
Now that the lights are gone
Turn them on again
One more time for me my friend
Turn them on again
I never wanted to know
Never wanted to see
I wasted my time till time wasted me
Never wanted to go
Always wanted to stay
Cause the person I am are the parts that I play
So I play and I plan
And hope and I scheme
To the lure of a night
Filled with unfinished dreams
And I¹m holding on tight
To a world gone astray
As they charge me for years
I can no longer pay
And the lights
Turn them off my friend
And the ghosts
Well just let them in
Cause in the dark
It¹s easier to see

Δε ξερω που πηγαν τα χρονια που περασαν,
οι αναμνησεις μπορουν να κρατησουν για παρα πολυ καιρο
σα ξεθωριασμενες φωτογραφιες, σα ξεχασμενα τραγουδια

Και ολα αυτα που ποτε δεν εμαθα
οταν το δερμα γινεται λεπτο, φαινεται η καρδια
σε παρακαλω, πιστεψε με, οσα σου λεω ειναι αληθινα

Που ειναι τα φωτα; Αναψε τα ξανα
για να πιστεψω ακομα μια φορα
αλλη μια νοτα στο δικο μου το ρεκβιεμ
μια αναμνηση για να συνεχισω

γιατι η ιστορια τελειωνει,
οταν τα πληθη φευγουν

οταν τα πληθη φευγουν...


Ολοι μου οι φιλοι σταυρωθηκαν,
μια μακροχρονη αυτοκτονια εγινε η αληθεια της ζωης τους
υποθετω οτι τελικα δε μαθαμε ποτε τους κανονες του παιχνιδιου..

μα εγω ειμαι ακομα ζωντανος, νιωθω ακομα τα δαχτυλα μου
θα συνεχισω εδω μεχρι να πεσει η σβουρα που γυρνα
και διαβασω τα πιστευω μου απο αλλη σκοπια

Που ειναι τα φωτα; Αναψε τα ξανα
για να πιστεψω ακομα μια φορα και μετα..
αλλη μια νοτα στο δικο μου το ρεκβιεμ
μια αναμνηση για να συνεχισω

γιατι η ιστορια τελειωνει,
οταν τα πληθη φευγουν

οταν τα πληθη φευγουν...



Οταν τα πληθη φευγουν
και μενω αβασταχτα μονος
παιζοντας το τελευταιο μου τραγουδι
τωρα που τα φωτα σβηνουν
μα, αναψε τα ξανα,
φιλε μου, καντο για μενα, μια ακομη μονο φορα
αναψε τα ξανα...

Δεν ηθελα ποτε μου να μαθω, ποτε μου να δω
χαραμισα το χρονο μου
μεχρι που απ,το Χρονο, χαραμιστηκα εγω
ποτε δεν ηθελα να φυγω, παντα ηθελα να μεινω
αλλα τελικα, το προσωπο που ειμαι, δεν ειναι παρα οι ρολοι που εμαθα να παιζω
ετσι, εκανα σχεδια και εφτιαχνα τη πλοκη
με ελπιδες, με μηχανορραφιες, με σχεδια και δολοπλοκιες
στα θελγητρα μιας Νυχτας γεματης απο ανεκπληρωτα ονειρα
αλλα κραταω ακομα γερα
κι ας με παραπλανησε ο κοσμος για ακομη μια φορα
καθως τοσα χρονια με χρεωνουν
δε μπορω
δε μπορω πια να τους πληρωνω..

αναψε τα ξανα
αναψε τα ξανα
αναψε τα ξανα
αναψε τα ξανα

Δεν ηθελα ποτε μου να μαθω, ποτε μου να δω
χαραμισα το χρονο μου
μεχρι που απ,το Χρονο, χαραμιστηκα εγω
ποτε δεν ηθελα να φυγω, παντα ηθελα να μεινω
αλλα τελικα, το προσωπο που ειμαι, δεν ειναι παρα οι ρολοι που εμαθα να παιζω

οι ρολοι που εμαθα να παιζω...



Και τα φωτα;  Σβηστα φιλε μου τωρα.
Και τα φαντασματα; Δε πειραζει..αφησε τα να ερθουν εδω
γιατι στο σκοταδι
ειναι ευκολοτερο
να δεις.......



Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ ΔΙΧΩΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ





   Oπως μας θυμιζει η Rodia  εδω,
32χρονος συνεληφθη πριν λιγο καιρο επειδη ανεβασε υβριστικο μηνυμα εναντιον του Εφιαλτη ΓΑΠ.

Οποιον θελουν, τον βρισκουν και τον συλλαμβανουν, το πιο ευκολο πραγμα για το Καθεστως, ειναι να βρει εναν μπλογκερ η εναν σχολιαστη. Σε μια κανονικη δημοκρατια, λαικη η αστικη, αυτο θα ηταν το μοναδικο που θα ενοιαζε τους κυβερνωντες, το να μπορουν δηλαδη να συλλαβουν αυτον που παραβιαζει το νομο, οπως τον επαγγελματια εκβιαστη, τον επαγγελματια απειλουντα, τον προβοκατορα- συνειδητο διασπορεα ψευδων ειδησεων κλπ. Απο τη στιγμη που αυτο γινεται κανονικα, γιατι σπευδουν να φτιαξουν αυτο το νομο για το Διαδικτυο;
   Το σημειο-κλειδι ειναι φυσικα
η ταυτοποίηση των διαχειριστών blogs και των χρηστών υπηρεσιών διαδικτύου.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=298681

Οπως μας ζητουσε κι ο αντιπαθεστατος Γιωργος Γεωργιου εδω
αυτο που θελουνε ειναι το ονοματακι των μπλογκερς πανω δεξια στην οθονη. Να ξερουνε με ποιους εχουνε να κανουνε ρε αδερφε, to know us better, μικρη χωρα ειμαστε, κριμα δεν ειναι να μη γνωριζομαστε;
Κι επειδη η κατασταση ειναι πολυ σοβαρη για αποτυχημενες πλακιτσες, τα πραγματα εχουν ως εξης:
Οσο κι αν εμεις οι ιδιοι οι χρηστες πολλες φορες το απαξιωνουμε, θεωρωντας οτι απο το Διαδικτυο δε μπορει να ξεπηδησει και να διαμορφωθει το επαναστατικο υποκειμενο,
η αληθεια ειναι πως παραμενει μια απο τις εναπομεινασες, ισχυρες εστιες αντιστασης.
Το τρεμουν το Διαδικτυο, να ειστε σιγουροι. Με ολα τα στραβα και τα κακα του, εδω αποτυπωνεται ο σφυγμος της χωρας. Εδω λεμε τη γνωμη μας ελευθερα κι αδιαμεσολαβητα απο χειραγωγουντα ΜΜΕ, εδω τσακωνομαστε και τα βρισκουμε η οχι, εδω συμφωνουμε και συνειδητοποιουμε οτι δεν ειμαστε μονοι,
απο εδω αποκαλυπτονται και βγαινουν στη φορα πολλα απο αυτα που τα ξεπουλημενα χουντοκαναλα αποκρυπτουν συστηματικα,

αλλα ξερετε ποια ειναι η μεγαλυτερη δυναμη του; Το οτι φερνει σε επαφη ανθρωπους διαφορετικων αντιληψεων. Το οτι μας δειχνει πως ο συνανθρωπος μας που τυχαινει να εμφορειται απο διαφορετικες πολιτικες αντιληψεις, δεν ειναι απαραιτητα κατι κακο κι απορριπτεο. Ποσο μαλλον ενας εχθρος για εμας, τι εχθρος, ειναι δυνατον να ειναι εχθρος αντικειμενικα καποιος με τον οποιον σε δενει κοινη μοιρα; Αυτο που ξεχναμε λοιπον πολλες φορες υπο την απουσια ψυχραιμιας εξω στον κοσμο,
το θυμομαστε εδω.
Ανθρωποι πχ που δεν εχουν καμια σχεση με το Κομμουνιστικο Ιδεωδες, μπαινουν σε κοκκινα μπλογκς, κραζουν, συμφωνουν, συνδιαλεγονται και πρωτιστως διαπιστωνουν οτι δεν υπαρχουν κατα βαθος τοσες μεγαλες διαφορες μεταξυ τους, το καλο της πατριδας θελουν και οι δυο.
Το ιδιο συμβαινει και πχ με τα πατριωτικα ανενταχτα μπλογκς, με του ΣΥΡΙΖΑ κλπ.
Σιγουρα οι καβγαδες ειναι πολλοι, σιγουρα και οι απογοητευσεις ειναι πολλες,
ομως εδω γινεται κατι που εξω δεν υπηρχε ποτε περιπτωση να γινει,
ωσμωση κι επαφη
δεν υπηρχε ποτε πχ περιπτωση να παει ο δεξιος σε συγκεντρωση του ΚΚΕ η καποιου αλλου αριστερου κομματος,
η να αγορασει Ριζοσπαστη η Αυγη,
ο αναρχικος το ιδιο κι αντιστροφως..
δεν υπηρχε ποτε περιπτωση να παει δηλαδη ενας αριστερος σε μια ομαδα ανθρωπων που πανω στα νευρα τους λενε "Που εισαι Παπαδοπουλε;" και να κανει διαλογο,
εδω ομως επικοινωνουμε, και μαθαινουμε ο ενας τον αλλον
κι αυτο ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΤΟ ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ.

Φανταστειτε μονο μια διαδηλωση οπου ο καθενας θα κρατουσε τα ιδεολογικα του λαβαρα ομως θα υπηρχε απουσια καχυποψιας και συναδελφωση στο πληθος , με μια μονη επιθυμια: Να πεσει η πρασινη χουντα και τα υπολοιπα τα βρισκουμε στη πορεια.
Ποσοι ματατζηδες θα χρειαζονταν για να διαλυσουν αυτη τη διαδηλωση;
Θα αναγκαζονταν μαλλον να φερουν και εισαγομενα μαντροσκυλα, γιατι τα "ντοπια" δε θα φταναν.







Αυτη ειναι  η δυναμη του διαδικτυου. Δε λεω οτι ειμαστε κοντα στη συναδελφωση, λεω οτι αν μπορει να επιτευχθει καπου οσο δυνατον γρηγορα κι απλα,

η καλυτερα, αν μπορουν να τεθουν καπου οι βασεις για αυτο,
ειναι εδω.
Ετσι λοιπον, φτανουμε στη ταυτοποιηση.
Καποιος θα μπορουσε να σκεφτει οτι δεν ειναι και τοσο κακο να πουμε το ονομα μας. Αλλωστε, αν δισταζουμε να πουμε ακομα και το ονομα μας, τι σοι ανατροπη του Καθεστωτος θελουμε;
Μηπως ειναι δειλια η αποκρυψη του ονοματος; Θελει η οχι αρετη και τολμη η ελευθερια;
Τοσο τραγικο ειναι πια να πω οτι λεγομαι Μιχαλης, Δημητρης η Γιαννης;

Απαντω:
Σκεφτειτε λοιπον καποιον δικηγορο. Ο οποιος βλεπει τη σαπιλα στον χωρο των Ανωτατων Δικαστηριων, βλεπει να ανακηρυσσονται συνταγματικα τα μνημονια και οι δανειακες συμβασεις, βλεπει γενικα οτι αυτα τα οποια πασχισε να μαθει στη Νομικη ειναι ενα ματσο τριχες,
κι εχει ενα μπλογκ στο οποιο τον ελευθερο του χρονο, τα χωνει στην "Ανεξαρτητη" Δικαιοσυνη.
Αν αποκαλυφτει το ονομα του, θα μπορει με τον ιδιο ζηλο να καταγγελλει τα κακως κειμενα;
Τι αντιμετωπιση θα εχει απο τους Δικαστες απο τους οποιους ειναι αμεσα εξαρτωμενος,
αν οι Δικαστες γνωριζουν οτι ο συγκεκριμενος ειναι μπλογκερ που τους τα χωνει;

Σκεφτειτε εναν στρατιωτικο, που εχει ενα μπλογκ και τα χωνει στο Καθεστως. Σκεφτειτε τι μπορει να παθει αν μαθευτει το ονομα του, σκεφτειτε τις δυσμενεις μεταθεσεις και τον πολεμο που θα υποστει.
Το ιδιο ισχυει και για εναν αστυνομικο. Ευτυχως, δεν ειναι ολοι ματατζηδες, δε μπορει, αρκετοι θα υπαρχουν που θα εχουν σιχαθει τη γαλαζοπρασινη συμμορια.
Μπορει αυτος να κρατησει το αντικαθεστωτικο μπλογκ;

Σκεφτειτε οποιονδηποτε δημοσιο υπαλληλο. Την εβαψε ναι η οχι αν αποκαλυφτει οτι εχει ενα αντικαθεστωτικο μπλογκ;

Σκεφτειτε εναν δημοσιογραφο που δουλευει σε ενα μεσο, μεγαλο η μικρο. Για να μη μεινει χωρις δουλεια, ειναι αναγκασμενος να ακολουθει τη γραμμη του Μεσου στο οποιο δουλευει,
δηλαδη να μην τα βαζει με το Καθεστως. Φτιαχνει ενα μπλογκ κι απο κει, επιτιθεται ανωνυμα στα χουντοκαναλα, διχως να φοβαται μηπως χασει τη δουλεια του.
Σκεφτειτε μια νοσοκομα, μια δασκαλα, εναν οδοκαθαριστη, εναν ιδιωτικο υπαλληλο που δουλευει με αφεντικο-προισταμενο καποιον ακραιφνη πασοκο η νεοδημοκρατη,
σκεφτειτε εναν κατοικο ενος μικρου η μεγαλου χωριου, οπου οι περισσοτεροι εξακολουθουν να ειναι βαμμενοι γαλαζιοι η πρασινοι και οποιοσδηποτε παρεκκλινει της γραμμης, εχει αναλογη αντιμετωπιση, πχ μπορει να εχει ενα ψιλικατζιδικο στο οποιο δε θα παταει κανεις αν μαθευτει κατι,

σκεφτειτε με λιγα λογια τον οποιονδηποτε εξαρτημενο απο τα μακρια πλοκαμια της Καθεστωτικης Μαφιας που προδιδει, δολοφονει και ρημαζει τον τοπο
κι αναρωτηθειτε ποσο ευκολο ειναι για αυτον να βγαλει φορα παρτιδα το ονομα του.

Σκεφτειτε τον οποιονδηποτε ανωνυμο μπλογκερ που γινεται επωνυμος μπλογκερ με το ζορι,
σκεφτειτε τον την επομενη μιας μερας οπου καποιοι ματατζηδες τραυματισαν, αφησαν αναπηρο η σκοτωσαν καποιον διαδηλωτη,
ποσο ευκολο θα ειναι για αυτον να κατακεραυνωσει τη μπατσαδικη, κτηνωδη βια οταν ξερει οτι την επομενη μερα θα εχει στοχοποιηθει απο τους νομους των κουκουλοφορων διχως κουκουλα Υπουργων του ΠΑΣΟΚ;
Διοτι, τελικα, το προωθουμενο νομοσχεδιο
δεν ειναι τιποτα αλλο απο στοχοποιηση.
Διχως κουκουλα....η κουκουλα ηταν must στη Κατοχη.
Τωρα οι ρουφιανοι μας δειχνουν διχως να ντρεπονται ουτε να φοβουνται αντιποινα.
Αλλωστε, πολλοι ισως να ειναι και φυσικοι απογονοι τους

Καποιος θα πει οτι αυτο δεν ειναι ουτε ηρωικο ουτε επαναστατικο,
μαντεψες μεγαλη μαντεψια μεγαλε, μπραβο,
μα αυτο ακριβως ειναι το Διαδικτυο, 
ενας "μη ηρωικος" "μη επαναστατικος χωρος"
οπου μαζευονται Μη-Ηρωες και Μη-Επαναστατες, και τα λενε,
δεν αποτελειται η λαικη πλειοψηφια απο ηρωες κι επαναστατες, δε καπνιζουμε πουρα ουτε φοραμε τον μπερε του Τσε, απλοι ανθρωποι ειμαστε που πληκτρολογουμε τον πονο μας, τη διαμαρτυρια μας, την αγωνια μας και την οργη μας.
Ομως υπαρχει δυναμει εδω κατι σπουδαιο. Κι αυτο ειναι η συνειδητοποιηση της κοινης μας μοιρας.
Εδω δεν ειμαστε τοσο οι πραξεις μας οσο τα λογια μας,
εδω ειμαστε ισως κατι περισσοτερο απο Ιδεατο παρα Αληθινο,'
εδω ειμαστε περισσοτερο αυτο που θα θελαμε να ειμαστε παρα αυτο που ειμαστε,
ομως δε πειραζει, γιατι ειναι καλο να υπερβαινουμε τον φοβο, τη μιζερια και την αλληλοκαχυποψια,
εστω και στα λογια, δε πειραζει, καλα ειναι για αρχη
μια χαρα ειναι

ειμαστε φοβισμενοι, τσαλαπατημενοι, νικημενοι, εξουθενωμενοι, λυπημενοι, θλιμμενοι, παραπεταμενοι, στοιβαγμενοι, εγκλωβισμενοι, κουρασμενοι, ταλαιπωρημενοι, μπερδεμενοι, γερασμενοι,ημιθανεις κι απελπισμενοι,
αλλα δε τρεχει τιποτα,
γιατι οταν το θελησουμε,
οταν πραγματικα το θελησουμε,
θα τους γ@@@σουμε.

Μεχρι τοτε, μεχρι να φτασει το τελευταιο σκατο στη καλτσα και η καλτσα πλημμυρισει φωναζοντας οτι δε χωραει αλλο,
μεχρι τοτε θα ειμαστε εδω, να φωναζουμε ο ενας στον αλλον, οτι ειμαστε ολα τα παραπανω,
αλλα ακομα δεν ειμαστε νεκροι.

Κι αν δεν ειμαστε εδω, τοτε ας ειμαστε αλλου.
Ας ειμαστε οπου κι αν ειμαστε, φτανει να ειμαστε μαζι.